De cocktail tram

We maken allemaal wel eens gebruik van de tram. Het is soms heerlijk dat we niet lopend de hele stad door hoeven en dat we gewoon de tram kunnen pakken die ons van A naar B brengt. In de winter dagen houdt de tram ons warm en soms is dit een gelegenheid om nieuwe mensen te ontmoeten en met mensen in contact te komen.  Hmm Ja, ik probeer eigenlijk nog meer positieve dingen over de tram te schrijven maar eigenlijk heb ik nu even geen idee en blijf ik bij de bovenstaande punten hangen. Want man, man, man wat kan het een ellende zijn met die tram. Het was kerstvakantie dus Amsterdam was overvol. Ik las vorige week op Facebook dat het de drukste dagen van het jaar zijn geweest. Nou dat heb ik gemerkt hoor. Alle trams waren overvol en in de stad was het schuifelen geblazen. Ik stapte vorige week in een bomvolle tram 5 en wist ondanks dat toch vrij snel een zit plek te bemachtigen. Gelukkig hoefde ik niet zo heel ver, van Amsterdam Centraal Station naar Leidseplein, maar toch was ik blij dat ik tijdens deze rit kon zitten. Kort na mij stapte er een hele school met toeristen in, en tientallen andere medereizigers. De tram was al vol, maar raakte nog voller. Ik vroeg me af wanneer de bestuurder de deuren ging sluiten want naar mij idee was het nu zo vol dat het gevaarlijk werd.

Het probleem begon vrijwel direct nadat de tram begon te rijden. De deuren gingen dicht en na een paar minuten begonnen de vieze luchtjes zich te verspreiden. Ik kreeg een vies, misselijkmakend luchtjes onder mijn neus. Het was een cocktail van wiet, zweet, alcohol, knoflook en tomaat. Toen de tram bij de dam was kon ik het eigenlijk niet meer uithouden. Ik was zo ontzettend misselijk dat ik niet meer wist of ik nou moest kotsen, poepen of moest plassen. Mijn maag was compleet in de war. Ik moest nog een behoorlijk eind naar Leidseplein en lopen was geen optie met min drie buiten. Ik heb geprobeerd om zo dicht mogelijk tegen het raam aan te gaan zitten, met een centimeter afstand, happend naar frisse lucht. Ik leek wel een vis op het droge. Naast mij zat een man verdacht dicht op me. Ik had het idee dat hij mijn warmte wel aantrekkelijk vond en mijn appgesprekken nog aantrekkelijker. Ook mijn telefoon probeerde ik zo’n beetje het raam in te drukken en ik probeerde mijn rug naar de man toe te keren. Normaal doe ik ongeveer twintig minuten met een ritje in tram van Centraal station naar Leidseplein, maar ik geloof dat ik er die dag vijftig minuten over heb gedaan. Er bleven maar mensen bij komen, iedere keer als de tram stopte. De alarmbellen gingen bij iedere stop af omdat er mensen tegen de deur aan stonden waardoor de deuren niet goed konden sluiten.

Na de helse rit kwamen we eindelijk aan op Leidseplein. En gelukkig, ja echt een bofkontje ben ik,  was ik niet de enige persoon die er hier uit moest. Ik heb me vanaf mijn stoel een soort van omhoog getild. De man naast mij bleef zitten hoe hij zat en verrekte geen spier. Hij leek wel zo’n stom beeld uit Madame tussauds. Dat maakte het voor mij niet makkelijker om op te staan. Ik hoopte dat andere medereizigers net zo meegaand waren op het moment dat hij eruit moest. Dat misschien iemand hem heel per ongeluk, door de drukte, weer terug in zijn stoel duwde waardoor meneer zijn halte mistte. Toen ik eindelijk recht opstond en me vast kon klampen aan een paal, die ik met tien andere mensen moest delen, moest ik nog de uitgang zien te bereiken. Ik hoorde een oudere man achter mij schelden:’’ Klote tram, ik doe dit ook nooit meer’’. Ik wou hem bijna een high-five geven want dat gevoel heb ik ook al vaker gehad. Er waren mensen die begonnen te duwen omdat we met zijn tienen via het zelfde gangpad naar dezelfde uitgang wilde. Toen ik eindelijk de uitgang bereikt had kwam hier het gedoe met het hekje. Kan iemand mij vertellen waarom er altijd gedoe is bij dat hekje, bij de uitgang van de tram? Ik ging door het hekje en hielt het hekje open voor de meneer achter mij. Ik verwachtte dat de meneer het hekje daarna zelf open zou houden en vervolgens door het hekje zou gaan. Maar niks was minder waar, deze meneer was niet van plan om het hekje zelf open te houden zodat hij er door heen kon. Deze meneer verwachtte blijkbaar dat ik dat zou doen. Hallo?! Zijn we serieus nu? Toen meneer in de deuropening stond, tussen de twee palen van het hekje, heb ik het hekje losgelaten. Dit ging eigenlijk per ongeluk ik had gewoon geen zin meer om het hekje vast te houden en niet echt gekeken op welk moment ik het hekje losliet. En je raadt het al het hekje klapte met een aardige vaart tegen meneer aan, ter hoogte van zijn edele delen. Ik denk dat meneer hierna de regel van het hekje wel begrepen heeft.

Altijd leuk zo’n ritje met de tram. Ik ben blij dat ik in ieder geval warm heb gezeten en het heb overleefd. En dat de cocktail van vieze luchtjes niet in mijn neus is blijven hangen de rest van de avond. Ik kijk nu al uit naar mijn volgende ritje.

HOEDOE!!

 

-Sieraya